Εισαγωγή Νέου Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό

Δρ. Ηλίας Γραμματικογιάννης ΜΒΑ, MSc Αγρονόμος & Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ

Επί τη ευκαιρία εισαγωγής του Νέου Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό στον καθημερινό διάλογο, κρίνεται σκόπιμη η επιγραμματική αναφορά σε ορισμένα σημεία. Αρχικά η αναφορά ως «Νέο» Ειδικό Χωροταξικό σε βάθος χρόνου δημιουργεί σύγχυση, όπως ακριβώς συνέβη και με τον «Νέο» Οικοδομικό Κανονισμό (ΝΟΚ), που μετρά ήδη 12 χρόνια και δε μπορεί να θεωρείται νέος. Η ενδεδειγμένη λέξη θα μπορούσε να είναι «Επικαιροποιημένο» Ειδικό Χωροταξικό, αν και οποιαδήποτε χρονική αναφορά πάσχει, καθώς ο σχεδιασμός λαμβάνει χώρα σε βάθος χρόνου.

Απαραίτητη θεωρείται, επίσης, η πρόνοια για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών κοινωνικών ομάδων που συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή της τοπικής κοινωνίας. Ειδικά στις περιοχές ελέγχου και τις ανεπτυγμένες περιοχές παρατηρείται το φαινόμενο να μην υφίσταται κατοικία για εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας, νοσοκομειακούς και δημόσιους υπαλλήλους. Αποτέλεσμα, σοβαρά ζητήματα στην ομαλή διαβίωση του γηγενή πληθυσμού από απόψεως καλύψεως αναγκών εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης και ασφάλειας.

Χρήσιμη θα ήταν μεγαλύτερη έμφαση στην ισόρροπη ανάπτυξη των παραγωγικών τομέων προκειμένου να υπηρετείται με επάρκεια το μοντέλο της βιώσιμης ανάπτυξης. Ενδεικτικά, σημαντικό κίνδυνο θα αποτελέσει η εκτός σχεδίου δόμηση τουριστικών καταλυμάτων καθώς θα περιορίσει την αγροτική χρήση με επακόλουθο τον περιορισμό της παραγωγής Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) τα οποία λειτουργούν ως κίνητρο για την αύξηση του ποιοτικού τουριστικού ρεύματος.

Εν κατακλείδι, δε θα πρέπει να παραγνωρίζεται η πρόνοια του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό στη δημιουργία μηχανισμού παρακολούθησης της χωρικής ανάπτυξης και διάρθρωσης του τουρισμού, καθώς ενισχύει την αποτελεσματικότητα των δράσεων. Αν ο μηχανισμός αυτός συνδεθεί και με ηλεκτρονικές πλατφόρμες με ανοικτή πρόσβαση στους πολίτες, τότε ενισχύεται ο συμμετοχικός σχεδιασμός, η δημοκρατικότητα των αποφάσεων και τυγχάνουν, αναμφίβολα, καλύτερης αποδοχής και κατ’ επέκταση εφαρμογής. Τέτοιες ενέργειες, εισαγάγουν ακούσια μέσω της ‘πίεσης’ των πολιτών και την έννοια του χρόνου στην εφαρμογή του σχεδιασμού, ενισχύοντας έτι περαιτέρω την εμπιστοσύνη των πολιτών και την αποτελεσματικότητα του σχεδιασμού στην πράξη.