Κοινωνία

                                                 “ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ”

Της Ζωής Ράπτη, Δικηγόρου, LL.m*

Η περίοδος που διάγουμε τείνει να ομοιάσει με εκείνη της προεπαναστατικής περιόδου της ελληνικής Ιστορίας, όπου στην σημερινή ελεύθερη και -τότε κατεχόμενη- επικράτεια δεν υπήρχε κράτος δικαίου για τους Έλληνες.

Από τη μια υπήρχε ο αυταρχισμός, η βαναυσότητα, η καταπίεση από τον Τούρκο κατακτητή κι από την άλλη η αυθαιρεσία των ληστρικών ή πειρατικών ομάδων που ήταν πρόθυμες, ικανές και έτοιμες να ασκήσουν βία.

Τώρα το κράτος δικαίου υπάρχει μεν, αλλά σε πολλά σημεία της χώρας παραμένει γράμμα κενό. Ένας τύπος άνευ ουσίας και περιεχομένου. Δυστυχώς, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των προαναφερθέντων είναι ο χώρος της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ βρίσκονται πολύ συχνά στο έλεος μικρών αλλά καλά οργανωμένων ομάδων που ασχολούνται με την προπαρασκευή παράνομων ενεργειών, την διεξαγωγή εκδηλώσεων υποστήριξης εγκλείστων τρομοκρατών, το εμπόριο ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο τσιγάρων, το παρεμπόριο και εκβιάζουν «πολιτικές» συμφωνίες με την απειλή χρήσης βίας ή –συχνότερα- με την ίδια τη χρήση βίας.

Μειοψηφούν εκλογικά αλλά κυριαρχούν… δυναμικά στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και ορίζουν  και καθορίζουν  την  λειτουργία των Ιδρυμάτων τα οποία ρυπαίνουν τόσο πνευματικά, με την υποστήριξη κάθε λογής απολυταρχικών καθεστώτων της Αριστεράς, ανά την υφήλιο,που –εννοείται- καμμία σχέση δεν έχουν με τα γνωστικά αντικείμενα των σχολών τους, αλλά και κυριολεκτικά με το αφισομάνι, τα σκουπίδια και τα γκράφιτι που αφήνουν οι εμπροσθοφύλακέςτους, στο πέρασμά τους.

Όσοι προσπάθησαν διαχρονικά να υπενθυμίσουν στους ασχημονούντες ότι δεν πρέπει να ρυπαίνουν τους χώρους για τους οποίους πληρώνει, από το υστέρημά της, η ελληνική κοινωνία πέφτουν θύματα των τραμπούκων, οι περισσότεροι των οποίων δεν είναι καν φοιτητές η ανήκουν στη γνωστή συνομοταξία των «αιωνίων».

Αυτοί που βρίσκονται στο πλευρό των φοιτητών για την εύρυθμη λειτουργία των Πανεπιστημίων, στη συνέχεια βλέπουν το πρόσωπό τους σε επικηρυκτικές αφίσες που καλούν τάχα τις «δημοκρατικές δυνάμεις» να «τσακίσουν τον φασισμό», που εκπροσωπεί όποιος δεν συμφωνεί με την μετατροπή των πανεπιστημίων σε ζούγκλες και βάλτους με λασπόνερα.

Ο κ. Άγγελος Συρίγος, καθηγητής της Παντείου και επίμονος υπερασπιστής του καλού, του αγαθού και του δικαίου, θα μπορούσε να μας πει πολλά για όσα υπέστη υπερασπιζόμενος όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Οπως και σειρά άλλων Πανεπιστημιακών, ακόμα και Πρυτάνεων που υφίστανται καθημερινά την « μήνιν» των ασχημονούντων, στο όνομα της ελευθερίας που προσφέρει το πανεπιστημιακό άσυλο.

Κι όμως, τίποτα δεν γίνεται. Η σημερινή κατάντια οφείλεται και στην ολιγωρίατων πολιτικών δυνάμεων που κατά καιρούς είχαν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας αλλά και στην, εν τοις πράγμασι, ενθάρρυνση που λαμβάνουν αυτοί οι ολετήρες από υπαρκτές και ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες ανδρώθηκαν και άκμασαν λόγω της… «επαναστατικής γυμναστικής» που κάνουν σε βάρος των πολλών, που επιδιώκουν να σπουδάσουν.

Αντί να προάγουν με το δημόσιο διάλογο στα φοιτητικά  fora τη συζήτηση για την Αυτονομία των πανεπιστημίων, την ιδρυση πλειάδας μεταπτυχιακών προγραμμάτων στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα και τη σύνδεση αυτών με την παραγωγή, υπονομεύουν τη λειτουργία της Δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης, του μόνου καταφύγιου των λιγότερο προνομιούχων οικογενειών για να βρουν τα παιδιά τους δουλειά, στην ελληνική αγορά εργασίας.

Η λειτουργία του θεσμού του ασύλου προυποθέτει, πρώτιστα, την προστασία φοιτητών και διδακτικού προσωπικού για να εκπληρώσουν την κύρια αποστολή τους: την προαγωγή της γνώσης. Κάθε υπονόμευση αυτής της αποστολής, θα πρέπει να τιμωρείται ανεξαιρέτως.

Το αίτημα, της πάταξης της παραβατικότητας στον χώρο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι- πλέον- μια πάνδημη απαίτηση.

*Η Ζωή Ράπτη είναι Γραμματέας Σχέσων Κοινωνίας- Κόμματος στη Νέα Δημοκρατία