Εκλογικά

 

Στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, οι ΚΟ Νέας Σμύρνης του ΚΚΕ πραγματοποίησαν εκδήλωση με θέμα "Χτίζουμε Ασπίδα προστασίας στα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος παιδιών και γυναικών" την Κυριακή 9 Απριλίου, με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι: Δημήτρης Βιτάλης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Ελένη Μητικάρη μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ, οι Δημοτικοί σύμβουλοι Νέας Σμύρνης με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" Άγγελος Βρεττός και Γιάννης Κιουλάνης και ο Γιάννης Κορφιάτης υποψήφιος δήμαρχος Νέας Σμύρνης με τη "Λαϊκή Συσπείρωση".

Η Αλέκα Παπαρήγα ξεκίνησε την τοποθέτησή της αναφερόμενη στις εκλογές της 21ης Μαΐου σημειώνοντας ότι «ο καυγάς για την κυβερνητική καρέκλα γίνεται όλο και πιο αηδιαστικός» και ότι «στην εκλογική μάχη αυτό που έχει σημασία να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευση, που σημαίνει ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, σε όλες τις κάλπες και στη βουλή.»

Ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Kάποιοι που πληροφορήθηκαν το τίτλο της σημερινής εκδήλωσης ίσως αναρωτήθηκαν γιατί επέλεξε η τοπική κομματική οργάνωση τέτοιο θέμα, στο φόρτε της προεκλογικής περιόδου, ενώ έχει φουντώσει η συζήτηση ποιο κόμμα θα έλθει πρώτο ή δεύτερο στις εκλογές της 21ης Μαΐου, ή ότι πρέπει ο ψηφοφόρος να διαλέξει ανάμεσα σε μια «πολύχρωμη» αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ ή σε κυβέρνηση συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ , ο οποίος, μάλιστα τώρα, ξέχασε τον προσδιορισμό αριστερή πολιτική υπέρ της αφηρημένης γενικά προοδευτικής. Ας το σκεφτούν αριστεροί και ριζοσπάστες.

Το σημερινό θέμα αφορά και πολύ τις εκλογές. Εμείς δεν διαμορφώνουμε θέσεις και αιτήματα ειδικά για τις ανάγκες της εκλογικής μάχης, όπως κάνουν τα άλλα κόμματα. Ο μεταξύ τους καυγάς για την κυβερνητική καρέκλα γίνεται όλο και πιο αηδιαστικός. Τον οργανώνουν επιτελικά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και για λόγους βέβαια ψηφοθηρικούς αλλά και για να βάλουν εμπόδια στο λαό, τη νεολαία, να ξεχάσει, ή να υποβαθμίσει ή να ανακαλύψει το κοινό τους προγραμματικό πλαίσιο γεμάτο με νέα μνημόνια όπως: Το Ταμείο Ανάκαμψης, η δήθεν «πράσινη» ανάπτυξη,» η επενδυτική βαθμίδα», τα «πρωτογενή» πλεονάσματα, το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της ΕΕ». Να μη καταλάβει ο λαός στο σύνολό του ότι και χωρίς μνημόνιο υπάρχει αυστηρή ευρωενωσιακή πειθαρχία με προαπαιτούμενα την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, νέα βάρη από την κούρσα των στρατιωτικών εξοπλισμών στην σύγκρουση του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ από τη μια, της Ρωσίας και Κίνας από την άλλη. Να μη προετοιμάζεται ο λαός για το ενδεχόμενο ενός νέου κύκλου καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ή ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Να αποτρέψουν , έτσι πιστεύουν, την ενίσχυση του ριζοσπαστισμού, τις αντικαπιταλιστικής διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης ώστε όταν το ένα κόμμα χάνει ψήφους να πηγαίνει στο άλλο ή σε μικρότερα κόμματα φιλικά στο σύστημα.

Σε κάθε κοινοβουλευτική περίοδο κρίνεται βεβαίως η εκάστοτε κυβέρνηση και το αντιλαϊκό της έργο, κρίνονται όμως και τα άλλα κόμματα, στη πρώτη γραμμή η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση που διεκδικεί επάνοδο στη διακυβέρνηση.(…)

Να θυμίσω μερικά χαρακτηριστικά και αδιαμφισβήτητα πράγματα: Το 2015 όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε δύσκολη θέση, αφού το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ έγινε ένα πανηγυρικό ΝΑΙ, επιβεβαιώνοντας έτσι την πρόβλεψη του ΚΚΕ, τότε χέρι βοήθειας του έδωσε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ , το Ποτάμι, ψηφίζοντας όλοι μαζί το τρίτο Μνημόνιο. Με τη δική τους ανοχή ξανακέρδισε τις δεύτερες εκλογές. Στη διάρκεια 2015-2019 η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν σημαντικά νομοσχέδια του ΣΥΡΙΖΑ που αφορούσαν την εδραίωση των μνημονιακών μέτρων, τη πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, τις εντολές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ. Ο καυγάς τους αφορούσε επί μέρους ζητήματα που δεν έφερναν ανατροπές υπέρ του λαού. Από το 2019- ως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε πάνω από το 50% των νομοσχεδίων της ΝΔ , και το ΠΑΣΟΚ το 70%. Δεν επρόκειτο για επί μέρους ζητήματα, αφορούσαν τον πακτωλό επιχορηγήσεων υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων, την παραπέρα εδραίωση όλων των μνημονιακών δεσμεύσεων, την συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τις κυρώσεις που τις πληρώνουν οι λαοί κλπ.

Εμείς στην προμετωπίδα μας υπάρχει ένα σύνθημα που αναδείχθηκε την περίοδο της πανδημίας, δεν είναι καθόλου δηλαδή προεκλογικό. Το σύνθημα που απαντάει στα ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά διλήμματα, δηλαδή ΜΌΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΣΏΣΕΙ ΤΟ ΛΑΌ, ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΉΣ ΣΕ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ. Στην εκλογική μάχη το σύνθημα αυτό μεταφράζεται στην σημασία που έχει ως κριτήριο ψήφου η ενίσχυση της λαϊκής αντιπολίτευσης, Στην εκλογική μάχη αυτό που έχει σημασία να ενισχυθεί η λαϊκή αντιπολίτευση, που σημαίνει ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, σε όλες τις κάλπες και στη βουλή.

Οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει η αντιλαϊκή πολιτική θα συνεχίζεται. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ο λαός από την άλλη μέρα κιόλας να σηκώσει ανάστημα, και να δυσκολέψει ως και να κάψει κάποια από τα αντιλαϊκά σενάρια, να αποσπάσει κάποιες παραχωρήσεις. (…)»

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στις σάπιες αρχές του καπιταλιστικού συστήματος

Σε σχέση με τη βία και κακοποίηση κατά γυναικών και παιδιών επισήμανε:

«Η βία σε βάρος των γυναικών και ανήλικων παιδιών ως σεξουαλική κακοποίηση, λεκτική ή σωματική βία, ως το πιο απεχθές φαινόμενο την δολοφονία, η παιδοφιλία, η σεξουαλική παρενόχληση ως και ο βιασμός ανήλικων κοριτσιών και αγοριών, η προσέλκυση τους στην πορνεία, το κακοποιημένο, το υποσιτιζόμενο παιδί είναι τα απειράριθμα, δυστυχώς, «Τέμπη» στην κοινωνική ζωή, στην καθημερινότητα του λαού. (…)

Εσείς ζήσατε πρόσφατα την αποκάλυψη όπου ένα έφηβο κορίτσι που φιλοξενούνταν σε κρατική δομή, οδηγήθηκε στην συστηματικό βιασμό μέσω της προσέλκυσης στην πορνεία, δηλαδή στην αμειβόμενη σεξουαλική πράξη προς όφελος των επαγγελματιών προαγωγών. Αποκαλύφθηκε τι είδους κρατικές και ιδιωτικές δομές υπάρχουν στην Ελλάδα για τα απροστάτευτα παιδιά, οι ελλείψεις προσωπικού.

Ο τηλεοπτικός χρόνος για τέτοια γεγονότα προσφέρεται, άφθονος και για την αύξηση των εσόδων από τη διαφήμιση, στον ανταγωνισμό της ακροαματικότητας. Το αντίθετο συμβαίνει, όταν κάθε βδομάδα έχουμε σοβαρά εργατικά ατυχήματα με θανάτους, βαριά τραυματίες. Δεν βγαίνουν ανακοινώσεις από τα άλλα κόμματα, με εξαίρεση το ΚΚΕ, το Ριζοσπάστη, τον 902, τα ταξικά σωματεία, το ΠΑΜΕ που ορθώνουν φωνή και ανάστημα, οργανώνουν κινητοποιήσεις. Ούτε ένα ρεπορτάζ για το πώς ζει και τι περνάει η οικογένεια του δολοφονημένου από την εργοδοτική βία και αυθαιρεσία.

(…)

Αυτό που έχει ανάγκη ο λαός σήμερα είναι να δοθεί απάντηση βαθειά και όχι επιφανειακή, γιατί και πώς φθάνουμε σε τέτοια φαινόμενα βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών, νέων ανθρώπων, πώς αποτρέπονται αυτά, και ιδιαίτερα το ζήτημα της ουσιαστικής κοινωνικής, οικονομικής πολιτικής πρόληψης , η προστασία των θυμάτων, και η διαδικασία επανένταξης τους στη εργασία, σε σπουδές, στη ζωή. (…)

Οι περισσότεροι ειδικοί και ειδήμονες με ή χωρίς εισαγωγικά εξηγούν ότι φταίει η λειψή επίβλεψη των οικογενειών, ευθύνεται η οικογένεια γιατί δεν διαπαιδαγωγεί καλά τα βλαστάρια της, στο πνεύμα π.χ. της ισοτιμίας των δύο φύλων . Δεν υποτιμάμε το γεγονός ότι από τις συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης υποφέρουν τα παιδιά μέσα από την ίδια την οικογένεια ή το στενό οικογενειακό περιβάλλον, ακόμα και από δασκάλους ή αθλητικούς παράγοντες. Τότε η κριτική των ειδικών στρέφεται στη γειτονιά γιατί τάχα αυτή δεν έψαξε, δεν κατήγγειλε. Θεωρούν ότι η δολοφονία γυναικών από συζύγους και συντρόφους οφείλεται στις πατριαρχικές και ανδροκρατικές αντιλήψεις. Δεν μας εξηγούν όμως , αυτές γιατί παραμένουν σε μια ορισμένη ισχύ στην σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, όταν εδώ και 60 χρόνια, καταργήθηκαν οι αναχρονιστικές νομοθεσίες που έδιναν νομική ως και ηθική ισχύ στο προβάδισμα του άνδρα απέναντι στη γυναίκα. Βολεύει να καταγγέλλονται τα συμπτώματα, μακριά από την ρίζα των προβλημάτων, που βρίσκεται στο ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το καπιταλιστικό.

Θα μου πείτε είναι σωστό τα φαινόμενα αυτά να τα αποδίδουμε υποχρεωτικά και κυρίως σε κοινωνικοοικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, στο κράτος, στον καπιταλισμό για να το πω πιο συγκεκριμένα; Δεν το υποστηρίζουμε αυτό αβασάνιστα. Είναι απόλυτα σωστό και επιβεβαιωμένο επιστημονικά, καταλαβαίνουμε όμως ότι θέλει πολύ δουλειά και υπομονή ώστε όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του λαού να μη βλέπει μόνο το δένδρο άλλα και το δάσος, όχι μόνο την επιφάνεια, αλλά και την βαθύτερη κυριαρχική αιτία. Αξίζει να θυμίσουμε μια φράση του Μαρξ ότι στις συνθήκες του καπιταλισμού οι άνθρωποι μαθαίνουν να σκέπτονται και να κρίνουν με τα πόδια επάνω και το κεφάλι κάτω, αυτό επιδρά και στην αντίληψη για τις ηθικές αξίες. Βεβαίως δεν σημαίνει ότι οι αστική ιδεολογία και οι ταξικές της αξίες, κυριαρχούν καθολικά, αποτελούν μονοκρατορία.

Οι εργατικές λαϊκές αξίες αναδεικνύονται στο δρόμο πάλης για τα οξυμένα προβλήματα, στο δρόμο αποκάλυψης των σάπιων ιδεών και συνθημάτων του καπιταλιστικού συνθήματος. Όσο περισσότεροι εργαζόμενοι χειραφετούνται στον ένα ή τον άλλο βαθμό από τις υποκριτικές αστικές ιδέες, σε αυτό το έδαφος μπορεί να δυναμώσει και ο αγώνας κατά της σεξουαλικής βίας, της εκπόρνευσης, της παιδικής κακοποίησης. Εννοείται βέβαια ότι ο αγώνας πρέπει να περιλαμβάνει και συγκεκριμένα άμεσα αιτήματα για ειδικές δομές με επαρκές και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό, με μέτρα στο εκπαιδευτικό σύστημα κλπ.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στις σάπιες και στερούμενες ηθικής αξίας αρχές που πλασάρει το καπιταλιστικό σύστημα, κόμματα, κυβερνήσεις, ΜΜΕ, επιχειρηματικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως και επιχειρήσεις στο χώρο του Πολιτισμού, της Ψυχαγωγίας του Αθλητισμού. Το σύστημα επιβραβεύει ένα πράγμα την υποταγή και συμμόρφωση στην ταξική εκμετάλλευση, συκοφαντεί τον οργανωμένο αγώνα, ασκεί βία κατά της ταξικής πάλης, υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. καλλιεργεί τον ατομισμό, τον εγωιστικό ανταγωνισμό. (…)»

Σε σχέση με την απεχθή πράξη δολοφονιών γυναικών είπε χαρακτηριστικά:

«Η απεχθής πράξη των δολοφονιών γυναικών από τους συντρόφους τους δεν αναπτύσσεται σε «κοινωνικό κενό»

Υπήρξαν εδώ και πολλά χρόνια σημαντικά στοιχεία εκσυγχρονισμού του Αστικού Δικαίου, όπως η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της προίκας, η κατάργηση της μοιχείας ως αδικήματος, η θέσπιση ισότητας των συζύγων απέναντι τα παιδιά τους, , η αναγνώριση του συναινετικού διαζυγίου, της ισοτιμίας των παιδιών εντός ή εκτός γάμου. Καταργήθηκαν διατάξεις που δικαιολογούσαν ελαφρυντικά στις περιπτώσεις δολοφονιών κοριτσιών και γυναικών, ως «έγκλημα τιμής». Οι γυναίκες σήμερα έχουν μπει σε μια σειρά επαγγέλματα που κάποτε ήταν αδιανόητο να επιλέγουν, ενώ έχει ανέβει πολύ ψηλά το μορφωτικό τους επίπεδο.

Και όμως οι αλλαγές αυτές στην καπιταλιστική κοινωνία δεν ανατρέπουν ριζικά την ανισοτιμία τους. Η όποια οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας από τον άνδρα δεν μπορούσε να πάρει χαρακτήρα ουσιαστικής οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, δεν απάλλαξε τη γυναίκα από τον ταξικό οικονομικό και κοινωνικό καταναγκασμό, όπως δεν απάλλαξε και τον άνδρα από τον εξαναγκασμό.

Και αυτό το πρόβλημα έχει σχέση με την κρίση της ηθικής των αστικών κοινωνικών σχέσεων, που ο πυρήνας τους είναι η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κατ' επέκταση στα περιουσιακά στοιχεία.

Εξαπατούν το λαό ότι οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξασφαλίσει στήριξη στις γυναίκες που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία. (…)

Το ΚΚΕ μάχεται αταλάντευτα ενάντια στους παράγοντες που γεννούν τους ενόχους για φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος των συζύγων, των συντρόφων τους, που ασκούν , στη σεξουαλική βία και κακοποίηση. Βεβαίως και συμφωνούμε στο να γίνονται πιο αυστηρές οι ποινές, των εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών, με άξονα το κίνητρο του δράστη. Από μόνες τους δεν είναι ικανές να εξασφαλίζουν την ολόπλευρη προστασία των γυναικών από τέτοια αποκρουστικά εγκλήματα, όταν παραμένουν η υποστελέχωση των δικαστικών συστημάτων, η έλλειψη επιστημονικής, κοινωνικής υποστήριξης των θυμάτων από κρατικές δομές.

Σε σχέση με την πολιτική ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα τόνισε:

«Διακηρύσσουν ότι πρέπει να μπει τέλος στην ιδρυματοποίηση , υπέρ της εναλλακτικού τύπου οικογενειακής φροντίδας. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται αντιπαράθεση ανάμεσα σε κέντρα φιλοξενίας παιδιών και στην υιοθεσία η αναδοχή. Για όσο διάστημα τα παιδιά ζουν σε χώρους φιλοξενίας αυτοί πρέπει να εκπληρώνουν όλες τις αναγκαίες σύγχρονες επιστημονικές προϋποθέσεις. Έτσι αυτά τα κόμματα προσπερνούν τις δικές τους εγκληματικές, ευθύνες για την τραγική κατάσταση και τις δραματικές ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό στις δομές του δημόσιου τομέα, ενώ εξειδανικεύουν τις ιδιωτικές δομές.

Εξίσου αντιδραστικές είναι και οι αλλαγές της κυβέρνησης της ΝΔ στο θεσμικό πλαίσιο της αναδοχής παιδιών. Χρησιμοποίησε η ΝΔ τον απαράδεκτο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που θεσμοθέτησε το θεσμό του επαγγελματία ανάδοχου, δηλαδή μετέτρεψε μια πράξη προσφοράς, ανθρωπισμού και αλτρουισμού σε επάγγελμα.

Είναι απαραίτητη η επιστημονική, κοινωνική ευθύνη για την καταλληλότητα της αναδοχής και της τεκνοθεσίας, από διεπιστημονική ομάδα, και όχι αυτό που γίνεται με στενά οικονομικά κριτήρια. Είναι αναγκαία η ταυτόχρονη ύπαρξη σύγχρονων δημόσιων δομών παιδικής προστασίας, μέχρι την ένταξη του παιδιού σε ποιοτικό και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον.

Αυτός ο ευαίσθητος τομέας δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια των κάθε είδους ιδιωτών, ΜΚΟ, επιχειρηματιών, εκκλησιαστικών ιδρυμάτων και διαφόρων «φιλάνθρωπων», με τα γνωστά σε όλους μας τραγικά αποτελέσματα.»

Επίσης υπενθύμισε τις χρόνιες διεκδικήσεις του Κόμματος για: « να μπορέσουν οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες, τα παιδιά, όλα τα άτομα, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, να εξασφαλιστούν σε όλες και όλους καθολικά:

- Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά

- Το δικαίωμα στην ολόπλευρη κοινωνική προστασία, στην αποκλειστικά δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία, πρόνοια, πρόληψη στα οποία εντάσσεται η οικονομική, νομική, ψυχολογική υποστήριξη από το αναγκαίο επιστημονικό προσωπικό.»

Κλείνοντας ανέδειξε πως η ανάπτυξη της ταξικής πάλης είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος για το λαό σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και είπε χαρακτηριστικά:

«Στο λαό λέμε ότι η πλήρης, ουσιαστική και πραγματική απάντηση στα σημερινά προβλήματα είναι ο σοσιαλισμός. Αυτό δεν σημαίνει ότι μεταθέτουμε τη λύση των προβλημάτων στο σοσιαλισμό, παλεύουμε μαζί με το λαό , κάθε μέρα, για απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων, με επαγρύπνηση γιατί μπορεί να τις πάρουν με το άλλο χέρι και τελικά να τις ακυρώσουν, αλλά δεν τον παραπλανούμε ότι μπορεί ο καπιταλισμός να γίνει ανθρώπινος , δίκαιος. Το αντίθετο ό,τι είχε να δώσει το έδωσε, τώρα όλο και πιο βαθιά σαπίζει και θα γίνεται πιο βάρβαρος και επικίνδυνος. Καπιταλισμός και δικαιοσύνη είναι ασυμβίβαστα. Η δικαιοσύνη του είναι μόνο για την αστική τάξη. Όσο πιο δυνατή και σταθερή είναι μια κυβέρνηση τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι στην επίθεση της στα λαϊκά δικαιώματα και απαιτήσεις. Όσο πιο αδύνατη και ασταθής τόσο το εργατικό λαϊκό κίνημα, των γυναικών και της νεολαίας θα ασκούν αποτελεσματική πίεση , θα βάζουν εμπόδια σε χειρότερα μέτρα, θα αποσπούν κάποιες κατακτήσεις.»

Το άνοιγμα της εκδήλωσης πραγματοποίησε η Έφη Χαλιού, υποψήφια βουλευτής Νοτίου Τομέα του ΚΚΕ, η οποία, μεταξύ άλλων, επισήμανε πως: "Για όλα αυτά τα φρικιαστικά εγκλήματα, όπως και για την υπόθεση της κακοποίησης της 14χρονης εδώ στη Νέα Σμύρνη, θεωρούμε αυτονόητο ότι πρέπει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, για όλους τους εμπλεκόμενους δράστες και την παραδειγματική τιμωρία τους με τις ανώτατες ποινές.

Όμως ταυτόχρονα, χρειάζεται να ανοίξει μια συνολική συζήτηση για τον πραγματικό υπαίτιο όλων αυτών των φαινομένων που κανένας άλλος πέρα από το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν ονοματίζει.(...) Θύτης είναι το ίδιο το σάπιο σύστημα που γεννά όλα αυτά τα τέρατα, που με θράσος κακοποιούν ανήλικους, βιάζουν παιδικές ψυχές, καταστρέφουν τις ζωές αθώων παιδιών. Τα φρικιαστικά αυτά περιστατικά βιασμών και κακοποιήσεων αντανακλούν την αδυναμία του βρώμικου συστήματός τους, του καπιταλισμού, που αδυνατεί συνολικά να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή.(...) Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο επομένως που διαμορφώνει δράστες - τέρατα, το βασικό ερώτημα παραμένει: Υπάρχει και ποια είναι εκείνη η ασπίδα προστασίας για γυναίκες και παιδιά απέναντι σε τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα; (...) Η ολόπλευρη προστασία των παιδιών απαιτεί προσλήψεις ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών και στις σχολικές μονάδες, ώστε να στηρίζουν τόσο τους μαθητές και τις μαθήτριες, όσο και τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να χτίσει ο ίδιος ασπίδα προστασίας για τα παιδιά μας. Να δυναμώσουμε τη φωνή της διεκδίκησης, την οργάνωση της πάλης για τη προστασία της ζωής μας. Να μετατραπεί η οργή κι αγανάκτησή μας σε συλλογική δράση, αγωνιστική διεκδίκηση και αλληλεγγύη. Για να είναι η ζωή των παιδιών μας γεμάτη όνειρα.

Για να τα εμπνεύσουμε με την αγωνιστική και ανυπότακτη με τις δυσκολίες στάση σε όλα τα πεδία της ζωής, και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Δυναμώνουμε το ΚΚΕ παντού! "

Παρέμβαση έκανε η Τασούλα Παπαδογιαννάκη, πρόεδρος του Σωματείου των Εργαζομένων στο Παράρτημα Προστασίας του παιδιού: "Μητέρα και Παιδουπόλεις" η οποία ανέφερε: "Τα φρικιαστικά εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων παιδιών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, από τη 12χρονη στον Κολωνό μέχρι το βιασμό και μαστροπεία σε βάρος 14χρονου κοριτσιού σε δημόσια δομή προστασίας στην περιοχή της Νέας Σμύρνης αποδεικνύουν ότι τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα η πολιτικής που εμπορευματοποιεί την υγεία και την πρόνοια.(...) πχ η δομή της Αγίας Βαρβάρας στη Νέα Σμύρνη έχει κορίτσια ηλικίας από 12 έως 20 ετών. (...) πρόκειται για παιδιά είτε στερούνται οικογενειακού περιβάλλοντος είτε στερούνται ασφαλούς οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί ή κακοποιηθεί από τις οικογένειές τους, μέλη αστέγων οικογενειών, παιδιά με γονείς τοξικόεξαρτημένους. (...) Το κράτος σε τέτοιες συνθήκες που αντικειμενικά χρειάζονται δομές παιδικής προστασίας, αντί να δημιουργήσει σύγχρονες προνοιακές δομές για τα δικαιώματα και τις ανάγκες αυτών των παιδιών, με μόνιμο επιστημονικό, βοηθητικό προσωπικό, κλπ έρχεται με την αδιαφορία του και τα κακοποιεί για άλλη μία φορά! (..)Είναι τεράστιες οι ελλείψεις προσωπικού σε όλες τις δομές : Κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, ιατροί, βρεφοκόμοι, βοηθοί, κοινωνικοί επιμελητές, κοκ. Αποτέλεσμα όλης αυτής της χρόνιας κατάστασης είναι να υπάρχει εντατικοποίηση της δουλειάς με ο, τι αυτό σημαίνει για τους εργαζόμενους και την ποιότητα της δουλειάς τους. (...) Είναι αδιανόητο σε μία βάρδια να είναι δύο βρεφοκόμοι με 16 παιδιά (...)η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση, όπως και η συρρίκνωση των δημόσιων δομών προστασίας είναι αποτέλεσμα των πολιτικών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. (..)

Ως εργαζόμενοι σε τέτοιες δομές έχουμε ευθύνη απέναντι σε αυτά τα παιδιά και με συντονισμένο αγώνα προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε.. Με σημαία μας τους στίχους :" υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα" ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ : -καμία απόλυση! Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και επικουρικών!

- μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, όλων των ειδικοτήτων, με βάση τις ανάγκες μας!

- καμία επιχειρηματική δράση εμπλοκή των ιδιωτών και ΜΚΟ."

Επίσης παρέμβαση έκανε και η Λεμονιά Φάκαρου, ψυχολόγος, θεραπεύτρια στο ΚΕΘΕΑ, υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ στο Νότιο τομέα η οποία τόνισε μεταξύ άλλων πως "Η σωματική, ψυχολογική, ή σεξουαλική κακοποίηση που δέχονται οι γυναίκες γίνεται σε έναν ήδη ευάλωτο ψυχισμό από προηγούμενες «νόμιμες» κακοποιήσεις. Γιατί είναι κακοποίηση η κανονικότητα της καθημερινότητας της κοινωνικής ζωής των εργαζόμενων γυναικών, με τον αγώνα δρόμου ανάμεσα στην εργασία, τη φροντίδα παιδιών ή και ηλικιωμένων, τις οικιακές εργασίες.(...) Η εργασιακή εξουθένωση στις γυναίκες επιτείνεται από τα «ευέλικτα» ωράρια, ενώ είναι περισσότερο εκτεθειμένες στον κίνδυνο της φτώχειας και της ανεργίας, καταστάσεις που επιβαρύνουν επιπλέον την ψυχική τους υγεία. Η μερική απασχόληση που είναι ιδιαίτερα αυξημένη στις γυναίκες, οι χαμηλοί μισθοί, η απλήρωτη εργασία, η οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια, οι διακρίσεις με βάση το φύλο και τα κοινωνικά στερεότυπα για τον ρόλο των γυναικών, είναι επίσης μορφές «νόμιμης» άσκησης βίας που εντείνουν τον τραυματισμό από το βίαιο γεγονός που ακολουθεί.(...) Παράγοντας περαιτέρω κακοποίησης είναι και η απουσία των απαραίτητων υπηρεσιών για κακοποιημένες γυναίκες. Και ενώ παγκοσμίως και στη χώρα μας τα περιστατικά βίας και κακοποίησης γυναικών παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση, οι απαραίτητες δομές είναι ελάχιστες.(...) Αν στην παραπάνω εικόνα υπάρχουν και παιδιά, η κατάσταση γίνεται κυριολεκτικά αδιέξοδη για τις γυναίκες. Αλλά και τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοιες συνθήκες δεν τραυματίζονται ψυχικά, δεν αποτελούν θύματα, ακόμα και αν δεν έχουν υποστεί τα ίδια άμεσα βία;(...) όπως ακριβώς η μητρότητα και η πατρότητα στην κοινωνία που ζούμε είναι ατομική υπόθεση και ευθύνη, έτσι και η προστασία του παιδιού αφήνεται στην ευθύνη της οικογένειας, με απόσυρση της ευθύνης του κράτους και ανάπτυξη υπηρεσιών από ιδιώτες και ΜΚΟ. Οι ελάχιστες δημόσιες δομές είναι υποστελεχωμένες, ενώ δεν υπάρχει καμία μέριμνα για πρόληψη και έγκαιρη παρέμβαση(...) Και το πρόβλημα των εξαρτήσεων βέβαια σχετίζεται με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ζωής που επιδεινώνονται, όπως συμβαίνει και με τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών και των παιδιών. Σε αυτά τα πολύ σοβαρά προβλήματα απαντούν οι θέσεις του ΚΚΕ στο σήμερα: για στελέχωση σχολείων με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς-διασύνδεση με ΚΥ +ΚΨΥ πλήρως στελεχωμένα και αναπτυγμένα .και βέβαια με την αντιμετώπιση και την ένταξη στις κατάλληλες δημόσιες δομές, χωρίς επιχειρηματική δράση ιδιωτών και διάφορων φιλάνθρωπων, ΜΚΟ και άλλων."

Πηγή από: https://www.902.gr/eidisi/politiki/326231/al-papariga-enishysi-toy-kke-pantoy-foto