Εκλογικά

Της Ζωής Ράπτη Δικηγόρου, LLM*

Ήταν τελικά ένα τρικ, ένα φτηνό κόλπο για να έρθουν κοντά στην εξουσία, να την κατακτήσουν και να ωφεληθούν από νομοθετήματα με τα οποία οι ίδιοι θα ευλογούσαν τα γένια τους. Το τόσο διαφημισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς είναι κάτι για την ύπαρξη του οποίου πείστηκε μεγάλο κομμάτι της Κοινής Γνώμης ενώ είναι τόσο… υπαρκτό όσο ο Γέτι των Ιμαλαΐων και η Νέσυ, το συμπαθές τερατάκι του Λοχ Νες.

Πέρα από το αστείο του πράγματος, δηλαδή να εισπράττουν επιδόματα ενοικίου στελέχη της κυβέρνησης που έχουν αρκετά ισχυρό πορτοφόλι ώστε να μπορούν να παίξουν ρόλο στην οικονομική ζωή του τόπου, υπάρχει το εξαιρετικά σοβαρό, βαθιά πολιτικό και δραματικά ανθρώπινο: Η χειρονομία των επί τόσα χρόνια ηθικολογούντων και υπέρ αδυνάτων δημοκοπούντων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν (κυριολεκτικά) την μπουκιά από τα στόματα των πεινασμένων, με τη μορφή του επιδόματος ενοικίου για να μην χαλάσουν τα στρογγυλά εκατομμύρια που δηλώνουν στο πόθεν έσχες τους, είναι κάτι που χρωματίζει ολόκληρη την Αριστερά – για έναν απλούστατο λόγο: οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) εκ των στελεχών της κυβέρνησης και των κομμάτων που συνθέτουν την πλειοψηφία γνώριζαν περί των επιδομάτων ενοικίου που λάμβανε το πάμπλουτο πρώην υπουργικό ζεύγος και άλλοι λίαν ευκατάστατοι βουλευτές και υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σιωπούσαν.

Η σιωπή της συνενοχής και η πρωτοφανής κοινωνική αναλγησία είναι εκείνα τα στοιχεία της υπόθεσης που δεν θίγουν μόνο την διαρκώς διασυρόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Στην βαρύτατα χτυπημένη από την κρίση ελληνική κοινωνία περνάει το μήνυμα ότι η εξουσία δεν ασκείται υπέρ του λαού και του έθνους αλλά υπέρ των εξουσιαστών και του στενού οικογενειακού και φιλικού κύκλου τους.

Όταν επί τόσες δεκαετίες τμήμα της πολιτικής σκηνής, τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια, η ενσωματωμένη στην κυρίαρχη ιδεολογία διανόηση και οι περισσότεροι εκ των δημοσιολογούντων ομιλούν περί «ηθικής ανωτερότητας» της Αριστεράς, η θεαματική και σχεδόν κωμικοτραγική αναίρεση αυτής της εικονικής πραγματικότητας, αναπόφευκτα, προκαλεί τραύματα και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Αυτό, φυσικά, δεν θα γίνεται επ' αόριστον. Το μελανό κεφάλαιο της πολιτικής Ιστορίας του τόπου που λέγεται «συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ» μπορεί να βοηθήσει τους Έλληνες να σχηματίσουν ακριβή και εμπεριστατωμένη άποψη για το ειδικό βάρος και το ήθος των παρατάξεων όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διοικήσει και συμπεριφερθεί όπως έχει αποδείξει ότι μπορεί: με ήθος, σοβαρότητα, ανιδιοτέλεια, πατριωτικό φρόνημα, κοινωνική ευαισθησία και επάρκεια.

Όταν συμβεί αυτό τότε όλα θα έρθουν στη θέση τους – εκτός από τον κ. Τσίπρα και τους συντρόφους του που θα συνεχίσουν να ομιλούν περί αρετής και ηθικής δίχως πια να τους πιστεύει κανείς.

* Η Ζωή Ράπτη είναι Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας - Κόμματος στη Ν.Δ