Κοινωνία

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ; ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Του Χρήστου Ραβάνη

Υπεύθυνου Σπουδών Φροντηστηρίου Συνοχή

Αγχιάλου 42-44, Νέα Σμύρνη

 

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ; ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στα πρόθυρα των πανελλαδικών εξετάσεων, ένας καταιγισμός ευαισθησίας και ενδιαφέροντος εκδηλώνεται προς τους χειμαζόμενους εξεταζόμενους. Περιοδικά, sites, ραδιοφωνικοί σταθμοί, τηλεοπτικές εκπομπές, με φρενήρη  ρυθμό αποστέλλουν μηνύματα που αποσκοπούν στην πρακτική και ψυχολογική στήριξη των νέων που πρόκειται να δοκιμαστούν ανελέητα από ένα βάναυσο και αδυσώπητο σύστημα.  Για αυτό και σπεύδουν όλοι την ύστατη στιγμή – αφού πρώτα έχουν αποδεχθεί, έχουν συντηρήσει ή  και αποκομίσει  οφέλη από το σύστημα αυτό- να δηλώσουν συντετριμμένοι την αμέριστη συμπάθεια για τα βάσανα των παιδιών: «Μην εκνευρίζετε τους υποψήφιους, να ικανοποιείται όλες τις επιθυμίες τους, να αποφεύγεται τις συγκρούσεις, μην τους συγκρίνετε αρνητικά με άλλους μαθητές, να προσέχετε τι τρώνε και πότε κοιμούνται». 

Όλη αυτή η  συναισθηματική και πρακτική συνδρομή της τελευταίας στιγμής δεν μπορεί να αποδειχθεί  βοηθητική. Είναι σαν να ζητάμε από τους ανθρώπους σε μια στιγμή να τροποποιήσουν χρόνια παγιωμένες συμπεριφορές. Η έλλειψη σε μαγικά ραβδάκια καθιστά αναπότρεπτα  το εγχείρημα  ανεπιτυχές – και μάλιστα χωρίς όσοι τις επιδιώκουν να έχουν την καίρια ευθύνη-. Οι συνήθειες στην επικοινωνία έχουν μνήμες που αντιστέκονται στις απρόσμενες και εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενες αλλαγές. Ακόμα και οι αποδέκτες των αλλαγών μπορεί να προβληματιστούν αναφορικά με τα αίτια  και αμφισβητώντας την ειλικρίνειά τους. 

Είναι αλήθεια ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις συνιστούν ένα επώδυνο, αλλά ίσως και αναγκαίο τελετουργικό ενηλικίωσης για τα παιδιά. Ταυτόχρονα, είναι και μια δοκιμασία που οι γονικές αντοχές και αλήθειες τίθενται σε δοκιμασία. Σπασμωδικές κινήσεις και αλλαγές που κάπου διάβασα, κάπου είδα, κάποιοι μου είπαν, δεν θα βοηθήσουν, αλλά και ούτε θα γίνει κατορθωτό να υπηρετηθούν με ειλικρινή και ωφέλιμο τρόπο.  Δηλαδή, οι γονείς θα μείνουν παγωμένοι  και άπραγοι σε όλη αυτή την δυσχερή για τα παιδιά τους διαδικασία; Όχι, αν και ένας βαθμός αποστασιοποίησης μπορεί να λειτουργήσει αγχολυτικά για τα παιδιά και να  προωθήσει την αυτενέργειά τους. Σε κάθε περίπτωση, δύο στάσεις είναι πιθανό να μην καταστήσουν περαιτέρω επιβαρυμένες τις συνθήκες για τα παιδιά. Αφενός, μια απομυθοποίηση της ίδιας της διαδικασίας και των συνεπειών που μπορεί να έχει μια αρνητική έκβαση για το μέλλον τους. Όσο αποκλιμακώνεται η δραματοποίηση του  μέλλοντος, τόσο το παρόν  καθίσταται λειτουργικότερο. Αφετέρου, μπορούμε να αποδειχθεί βοηθητικοί για το άγχος των παιδιών, αν έχουμε να εξιστορήσουμε ένα δικό μας βίωμα που βοήθησε εμάς να ανταποκριθούμε στις δυσκολίες των εξετάσεων.

 Η περίοδος των εξετάσεων είναι εκ των συνθηκών στρεσογόνος συνθήκη. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά να την αντιμετωπίσουν όσο το δυνατό καλύτερα, προβάλλοντας την αλήθεια μας και σκιαγραφώντας την κατάσταση με τις πραγματικές της διαστάσεις.

Share this Post:

Σχετικά Άρθρα:

Σχόλια