Αθλητικά

Οι μάσκες έπεσαν και αυτή τη φορά, οι ρόλοι αποκαλύπτονται. Ξεκάθαρα. Και χωρίς ενδοιασμούς. Το σύστημα που ζεί από το βόλεϊ, όταν άλλοι ζούν για το βόλεϊ και πληρώνουν από τις τσέπες τους, ώστε να υπάρχει, έστω, στο επίπεδο της λειτουργίας των ομάδων, κατηγορεί για έλλειψη ηθικών φραγμών, με τρόπο προκλητικό, απόλυτα προσβλητικό και ποινικά ελέγξιμο, εκείνους  που μετείχαν στη διοίκηση της Ομοσπονδίας τα προηγούμενα 6 χρόνια.

Το γεγονός ότι αρκετοί από τους 21 αποσύρθηκαν ή κατανεμήθηκαν σε διαφορετικούς συνδυασμούς στις τελευταίες εκλογές, αγνοείται ή, καλύτερα, υποτιμάται.

Ο στόχος είναι προφανής. Δεν αρέσει η σύνθεση, ούτε η ανανέωση. Το βόλεϊ πρέπει, για το καλό του συστήματος και των καιροσκόπων που επηρεάζονται από αυτό και παράλληλα το συντηρούν, να μείνει διαιρεμένο ή σε καθεστώς αιχμαλωσίας, ώστε να κατευθυνθεί προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, προκειμένου να εξαρτάται από λίγους, οι οποίοι επιθυμούν να επηρεάζουν και να καθορίζουν, με την προσφιλή τακτική τους.

Αρχικά, της οσφυοκαμψίας, στη συνέχεια της προσέγγισης, αργότερα της απαξίωσης, της απειλής και στο τέλος της επίθεσης, αν στο μεταξύ, δεν έχει επιτευχθεί ο επιθυμητός στόχος.

Οι συζητήσεις που έγιναν για συνεργασία με επικεφαλής συνδυασμών των τελευταίων εκλογών, εξαρχής, με αίσθημα ευθύνης, αποσκοπούσαν στην αποφυγή και νέας περιπέτειας για το ελληνικό βόλεϊ και την Ομοσπονδία. Τίποτα δε ζητήθηκε από εμάς, να μείνει κρυφό, τίποτα δεν έγινε για ανομολόγητα ανταλλάγματα, τίποτα δεν ήταν έξω από το πλαίσιο της συζήτησης, όπως αυτό ορίσθηκε αρχικά από τους ίδιους συνομιλητές, οι οποίοι στη συνέχεια, υπαναχώρησαν μπροστά στο φόβο της συναίνεσης.

Εμάς μας ενδιαφέρει μόνο το βόλεϊ. Αλλοι έχουν διαδραματίσει, τουλάχιστον, περίεργο ρόλο στις προηγούμενες εκλογές και επιχειρούν τώρα να πράξουν το ίδιο.

Αυτή, όμως, τη φορά, τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο. Τίποτα δε θα μείνει κρυφό. Ολα στο φώς λοιπόν. Ολα. 

Γιατί εμείς που κατηγορούμαστε ότι δεν έχουμε ηθικούς φραγμούς, θαρρείς και είμαστε απατεώνες ή κακοποιά στοιχεία, συνεχίζουμε να είμαστε στα γήπεδα, προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, χωρίς αποκλεισμούς, δίχως προσχηματικές τοποθετήσεις επικοινωνιακού χαρακτήρα.

Πρώτα έφταιγαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Τώρα, που αλλάζουν τα δεδομένα, φταίνε όλοι.

Το ζητούμενο είναι ένα για εκείνους που κάνουν ότι μπορούν, ώστε ως τιμητές των πάντων, να μηδενίζουν ακόμα και τις πλέον υγιείς προσπάθειες : Θέλουν να υπάρχει ευάλωτη διοίκηση, ή, ίσως, ακόμα καλύτερα για εκείνους, να παραταθεί η τωρινή ακυβερνησία, ώστε να έχουν λόγο στη νομή της εξουσίας και στα παρελκόμενα της.

Εκείνοι που μιλούν για παρασκήνιο και απειλούν ότι θα δημοσιεύουν δίχως να σχολιάζουν, ας φροντίσουν τουλάχιστον ώστε τα ...αιχμηρά σχόλια τους ( ανώνυμα κατά τα άλλα...) να μην αφήνουν ίχνη.

Γιατί, όλα έχουν ένα όριο.

Ο τρόπος με τον οποίο θα παρουσιασθούν θέσεις και απόψεις για τις εκλογές, η διαδικασία προβολής τους, αφορά πρωτίστως εκείνους που είναι επαγγελματίες. Εμείς, είμαστε ερασιτέχνες, ποτέ δεν το κρύψαμε αυτό, εξάλλου. Πως θα γινόταν, άλλωστε, να παριστάναμε όλοι τους επαγγελματίες...

Ολοι, φυσικά, κρίνονται, ειδικά όταν πετούν τον μανδύα του αντικειμενικού και φορούν εκείνον του μεροληπτικού κριτή, που ανατριχιάζει στην ιδέα ότι θα χαλάσει η συνταγή που έχει στο μυαλό του.

Εμείς δεν έχουμε να ντρεπόμαστε για τίποτα.

• Ας κοιταχθούν στον καθρέφτη, εκείνοι που, μονίμως, κουνούν το δάχτυλο, δηλητηριάζοντας με τη χολή τους το παιχνίδι μας, καθώς, είναι φανερό πια ότι για εκείνους όλοι είναι ασθενείς και ουδείς υγιής, εκτός ίσως από εκείνους που επιθυμούν να είναι μέρος των εξελίξεων, με όποιο τρόπο, γιατί προφανώς για αυτούς, η καρέκλα δίνει νόημα στη ζωή τους.

Γιάννης Στουραΐτης