Κοινωνία

της Ελένης Γρηγοριάδου

Οι παλιές μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης δίνουν τη θέση τους σε πολυώροφες, γκρίζες  οικοδομές-καρμπόν.  Η πόλη χάνει τον χαρακτήρα της και μετατρέπεται σταδιακά σε αβίωτο εργοτάξιο, σε τσιμεντένια φαβέλα.

Στους περιπάτους του εγκλεισμού μας λόγω covid-19, ανακάλυψα ξανά την πόλη, συνάντησα και φωτογράφισα στην γειτονιά μου παλιές μονοκατοικίες πριν αυτές χαθούν οριστικά. Παραθέτω λοιπόν σ’ αυτό το ρεπορτάζ ένα μικρό δείγμα αυτής της συλλογής για να θυμούνται πως ήταν κάποτε μια κηπούπολη!!!

Τα παλιά σπίτια με γοητεύουν  ιδιαίτερα κι’ όσες φορές πηγαίνω για περπάτημα και τα εντοπίζω, στέκομαι με συγκίνηση μπροστά τους, να τα παρατηρήσω ή να ξανα-θαυμάσω την ομορφιά τους! Άλλα συντηρημένα, άλλα διατηρητέα, κι άλλα επι της ουσίας καταδικασμένα. 

Αυτά τα σπίτια με τους κήπους  και τις αυλές έχουν μία ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και διακόσμηση που στο πέρασμα των ετών θεωρείται παραδοσιακή και αποπνέει κάτι το ζεστό και γοητευτικό. Όσοι τα έχουν προλάβει, είναι βέβαιο ότι θα τα ξαναφέρουν στη μνήμη τους με νοσταλγία.. Πόσο όμορφο θα ήταν να συντηρούνται τα εναπομείναντα αριστουργήματα για να τα χαιρόμαστε όλοι για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται! Αλλά…

Η εκτίναξη της αξίας της γης στη Νέα Σμύρνη και σε όλα τα νότια προάστια και το παραλιακό μέτωπο, έχει σαν αποτέλεσμα η πόλη μας να γίνεται μια φούσκα στην οποία πουλιέται η εικόνα της ευμάρειας και των ”παλιών καλών εποχών”, μέσα σε μια θάλασσα κακών συνθηκών διαβίωσης. Ο Δήμος λειτουργεί με όρους επιχείρησης μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες των δημοτών.

Στη Νέα Σμύρνη τα τελευταία χρόνια με ευθύνη των δημάρχων (νυν και πρώην) δεν ανεστάλη η έκδοση οικοδομικών αδειών και δεν μειώθηκε ποτέ ο συντελεστής δόμησης (ένας από τους μεγαλύτερους στο λεκανοπέδιο). Η παρατεταμένη οικονομική δραστηριότητα πέρα από τα προφανή περιβαλλοντικά προβλήματα, έχει δημιουργήσει και νέα. Οι υποδομές (σχολεία, νηπιαγωγεία κτλ), λόγω των κυβερνητικών και δημοτικών υποδομών, δεν επαρκούν σε σχέση με την αύξηση του πληθυσμού της περιοχής.

Το κόστος της κατοικίας και των ενοικίων είναι τρομακτικό (τα 3/5 και πάνω του βασικού μισθού), καθώς η Νέα Σμύρνη μαζί με όλη την ”Αθηναϊκή Ριβιέρα” προωθείται ως περιοχή υψηλής επενδυτικής αξιοποίησης. Οι φτωχοί της πόλης γίνονται φτωχότεροι και η Νέα Σμύρνη σχεδιάζεται και πουλιέται σαν μια ”καλή γειτονιά” σε λίγους και εκλεκτούς, χάνοντας τον χαρακτήρα της και τη ζωντάνια της. Δυστυχώς, οι αποτυχημένες πολιτικές τους έχουν αφήσει στην γειτονιά μας μια τεράστια τρύπα στο νερό….