Κοινωνία

γράφει ο Δημήτρης Κράλογλου
“Με όνομα βαρύ σαν ιστορία” θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της αποψινής “έξτρα λάρτζ” σε χρόνο και σε...γεύση εκπομπής. Κοντά μας βρέθηκε ο Κώστας Τσαϊρίδης,  γιος και συνεχιστής της παράδοσης του θρυλικού “Λευτέρη” εκείνου που στις αρχές της δεκαετίας του '50 έμαθε τη Νέα Σμύρνη να τρώει τυλιχτό σουβλάκι, κάτι που εξακολουθεί άλλωστε να κάνει με μεγάλη επιτυχία τόσο εντός όσο και εκτός Νέας Σμύρνης. Σε μια απολαυστική και ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένη συζήτηση, ξετυλιξαμε το κουβάρι του ιστορικότερου ψητοπωλείου της πόλης μας, ενός πραγματικού ζωντανού γευστικού μνημείου.
            Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο λοιπόν ο κ.Τσαιρίδης μας διηγήθηκε πώς όλα ξεκίνησαν κάπου στις αρχές του '50 όταν ο Λευτέρης Τσαϊρίδης συνάντησε έναν Αρμένη που του εκμυστηρεύτηκε το μυστικό πώς θα “ταΐσει” την οικογένειά του σε μια μεταπολεμικά Ελλάδα πάμφτωχη και...πεινασμένη. Με πολλή όρεξη για δουλεία και προσφορά κι ακόμη περισσότερη φαντασία, ο Λευτέρης σκαρφίστηκε μια μοναδική “πατέντα”:Πήρε τη βάση από το παιδικό καροτσάκι του τότε τρίχρονου γιου του, προσάρμοσε μέσα σε ένα ειδικό εσωτερικό χώρο (ντουλαπάκι) μια παγοκολόνα για να διατηρεί το κρέας, τη ντομάτα και το κρεμμύδι, έβαλε από πάνω μια ψησταριά δικής του ευρεσιτεχνίας και  βγήκε να πουλήσει στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης την γευστική του “πραμάτεια”.Το τότε νεοσμυρνιώτικο κοινό δεν άργησε να ανταποκριθεί και δεν πέρασε πολύς καιρός που το  σουβλάκι του Λευτέρη απέκτησε το δικό του “σπίτι” στην Ομήρου, το οποίο διατηρεί ως και σήμερα. Σε αυτό το σημείο μάθαμε κι ένα ιδιαίτερο “ντεσού” που σίγουρα πολλοί δεν θα ξέρουν: Ο Λευτέρης εμφανίζεται με το θρυλικό του καροτσάκι δίπλα από το περίπτερο που ακόμα και σήσμερα στέκεται στη συμβολή Ομήρου και Βενιζέλου στην κλασική ταινία με τον Ρίζο και τον Σταυρίδη “Τζιπ,περίπτερο και αγάπη”
           Σεβασμός στην παράδοση και στα λόγια του Πατέρα από τη μια, σταθεροί προμηθευτές υλικών που έχει κερδίσει ο χρόνος από την άλλη είναι κατά τον κ.Τσαϊρίδη ο συνδυασμός της επιτυχίας του “Λευτέρη”. Το “καύχημα¨του καταστήματος δεν είναι άλλο από την περιβόητη πίτα, η οποία είναι από τότε φρέσκια και αλάδωτη. Με ευλάβεια εδώ και δεκαετίες ψήνεται και το ίδιο το κρέας πάντα στα κάρβουνα σε συγκεκριμένη θερμοκρασία σύμφωνα με τη συνταγή του Πατέρα.
            Το “νέο ρεύμα” που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια και η εξέλιξη του τυλιχτού με τις διάφορες προσθήκες (πατάτες,σος κτλ) δε δείχνει να πολυαπασχολεί την οικογένεια Τσαϊρίδη, που επιμένει “πεισματικά” στην πατροπαράδοτη συνταγή (χοιρινό καλαμάκι,μπιφτέκι,λουκάνικο ή κοτόπουλο με ντομάτα,κρεμμύδι,μαϊντανό συν μπέικον και πιπεριά γι όσους προτιμούν το κοτόπουλο. Για τον ίδιο λόγο δεν έχουν ιδιαίτερα διαφοροποιηθεί και τα πιάτα του όλα αυτά τα χρόνια με την απουσία του γύρου να είναι για πολλούς αισθητή ,αλλά για την οικογένεια Τσαϊρίδη επιβεβλημένη.
            Τα τελευταία χρόνια ο “Λευτέρης” απέκτησε και δεύτερη στέγη, πάλι σε μια γειτονιά με έντονο το στοιχείο της προσφυγιάς και πολιτισμού,την Αργυρούπολη. Ένας χώρος διακοσμημένος και φροντισμένος με πολλή αγάπη,μεράκι και γούστο από την σύζυγο του κ.Τσαϊρίδη περιμένει τους Αργυρουπολίτες -και όχι μόνο- για να τους μάθει και αυτούς τι θα πει αγνότητα και παράδοση